સ્વર, સંગીત - મનહર ઉધાસ
આંખોથી પ્રેમ ઉભરે, ઝરણાં નયનથી ફૂટે,
આવી જા રૂપ જેથી જીવનમાં રસ ન ખૂટે.
મારું રૂદન નીહાળી પીગળી ગયો છે પર્વત,
નહીતર એ સંગે દિલમાં, ઝરણાં કદી શું ફૂટે.
એના જ દ્વારે માથું મૂકીને મર્યો છું હું,
આવીને મુજ કબર માથુ ભલે એ મૂકે.
મારે છે ડંખ ઝુલ્ફો એવી તીખી વદન પર,
જાણે કે મોરલી પર વિફરીને તાન ચૂકે.
ખુબ જ દયાજનક છે અંતિમ અવસ્થા એની,
આવી ચડે ઉષા તો રજનીના પ્રાણ છૂટે.
આંખોથી પ્રેમ ઉભરે, ઝરણાં નયનથી ફૂટે,
આવી જા રૂપ જેથી જીવનમાં રસ ન ખૂટે.
મારું રૂદન નીહાળી પીગળી ગયો છે પર્વત,
નહીતર એ સંગે દિલમાં, ઝરણાં કદી શું ફૂટે.
એના જ દ્વારે માથું મૂકીને મર્યો છું હું,
આવીને મુજ કબર માથુ ભલે એ મૂકે.
મારે છે ડંખ ઝુલ્ફો એવી તીખી વદન પર,
જાણે કે મોરલી પર વિફરીને તાન ચૂકે.
ખુબ જ દયાજનક છે અંતિમ અવસ્થા એની,
આવી ચડે ઉષા તો રજનીના પ્રાણ છૂટે.
No comments:
Post a Comment